سرفصل های نوشتار
حرف اول در این آموزش
می دانیم که در دنیا، مدیریت منابع انسانی در حوزه های مختلفی مثل تجزیه و تحلیل شغل، ارزیابی عملکرد، جذب و استخدام، آزمون های استخدامی و نظام حقوق و دستمزد یا جبران خدمات و... کار می کند. اما یکی از بحث هایی که دانستنش برای مدیران امروزی لازم است، بایوریتمولوژی یا زیست آهنگ میباشد. زیرا مدیران می توانند بررسی بهتری از منابع انسانی خود داشته باشند.
بایوریتمولوژی، شامل بحث هایی است که براساس سیکل های طبیعی بدن انسان تعریف می شود. بدن همه ما ریتم های خاص خودش را دارد و به این ریتم ها، ریتم های سرکاردین می گویند، یعنی ریتم های هورمونی بدن ما. به طور طبیعی بدن همه ما تقریباً ساعت 12 شب یک آف می خورد. قطعاً 12 شب بدن به افت خودش نزدیک می شود و ساعت 2 صبح ما عمیق ترین خواب را تجربه می کنیم. ساعت 4:30 صبح بدن ما پایین ترین دمای خودش را تجربه می کند یعنی در تابستان هم احساس سرما می کنیم و یک ملافه روی خودمان می کشیم. ساعت 6:45 صبح فشار خون به سرعت و به شدت رشد میکند و احساس تشنگی داریم، ترجیح می دهیم دو لیوان آب بخوریم. ساعت 10 صبح بالاترین سطح هوشیاری را تجربه می کنیم و ساعت 2:30 بعدازظهر بالاترین سطح هماهنگی را تجربه می کنیم. و ساعت 6 بعد از ظهر فشار خون ما به بالاترین حد خودش می رسد و 7 بعدازظهر دمای بدن به بالاترین حد خودش می رسد.
بدن همه ما حداقل 3 ریتم را تجربه میکند. از لحظه تولد هر 23 روز یک بار بدن ما یک ریتم جسمی را به صورت سینوسی تجربه میکند. از نظر احساسی هر 28 روز یکبار و از نظر ذهنی هر 33 روز یک بار این ریتم ها در بدن ما اتفاق می افتند. به خط وسط خط بحران میگویند. جاهایی که به حد وسط می رسیم را باید حواس مان باشد، چون احتمال سانحه، احتمال مشکلات جسمی، سکته قلبی یا مغزی یا بحث هایی مثل عصبانیت و درگیر شدن برای ما می تواند محتمل باشد. روز تولدتان را شناسایی کنید و ببینید در کدام کوارتر به دنیا آمده اید؟ 6 ساعت اول، 6 ساعت دوم، 6 ساعت سوم یا 6 ساعت چهارم. باید بدانیم که چه روزی به دنیا آمده ایم. باید بدانیم سال های کبیسه جمع می شوند و یک دفعه ممکن است در 4 سال یک روز ریتم ما را جا به جا کنند.
برای این که ما به عنوان مدیر می توانیم براساس ریتم افراد از آن ها کار بکشیم. مثلاً یک خلبان امروز از نظر فکری یا احساسی مشکلی دارد. مجموعه توریست یا هوانوردی به آن خلبان اجازه پرواز نمی دهد چون می ترسد که آن خلبان احتمال سانحه را بالا ببرد.
امروزه وقتی می خواهیم از نیروهایمان کار بکشیم بایوریتمشان را شناسایی می کنیم و براساس آن بایوریتم از آنها کار می کشیم.
شما می توانید با بایوریتمتان یا بایوریتم پرسنلتان مدیریت بهتری را روی فرآیندهای کاریتان داشته باشید. به عنوان یک مدیر حرفه ای نیرو احساس خوبی خواهد داشت اگر بداند مدیر او را درک می کند. مهم است که ما در سازمان هایمان بدانیم که این مهارت را هم به مهارت های انسانی مان اضافه کنیم و بتوانیم از این قابلیت استفاده لازم را ببریم.
وقت هایی شده که شما دارید سرما می خورید، یا احساس می کنید گلویتان می سوزد یا احساس آب ریزش بینی یا چشم دارید اگر به خودتان رسیدید احتمالاً خوب می شوید اما اگر رعایت نکردید احتمالاً در آن نقطه عطف است که سیکلتان تغییر می کند. از نظر سرماخوردگی باید آماده این باشید که دو سه روز در بستر بیفتید. پس مهم است که من نقطه عطف را بشناسم و بدانم که الان کجا هستم. تا بتوانم خودم را مدیریت کنم. براساس بایوریتمولوژی در روزهایی که بحران جسمی داریم، به احتمال خیلی زیاد اصطلاحاً بدنمان خالی می کند. سیکل جسمی ما 23 روز است، خط 50 درصد این سیکل را از 23 به نصف می شکند یعنی 11 یا 5/11 روز. از لحظه تولدتان 5/11 روز که بگذرد و حساب کنید احتمالاً آن جاها باید آمادگی این را داشته باشید که بحران جسمی به سراغتان بیاید.
از نظر احساسی این ریتم 28 روز است. ریتم ها 5 روز، 5 روز با هم فرق می کند. 25 روز، 28 روز، 33 روز. اول ریتم جسمی 23 روز، بعد ریتم احساسی 28 روز، 28 روز وسطش می شود 14 روز باز از لحظه تولد شما، شما 14 روز بعد از تولدتان احتمالاً باید از لحاظ احساسی آمادگی این را داشته باشید که به یک بحران برسید. اگر بدانم که نیروی من از نظر احساسی حال خوبی ندارد قطعاً می توانم بیشتر ساپورتش کنم و چالش های کاری کمتری را برایش ایجاد کنم. ریتم سومی که ما داریم ریتم فکریمان است که در روزهای بحرانمان از نظر فکری ما ممکن است که به قول خودمان ذهن مان درست یاری ندهد.
این را بدانیم که بایوریتم یک علم مطلقی نیست، دانستنش بر همه لازم است اما نمی گوییم که در آن گیر کنید. این که آدم احساس می کند روزش نیست به بایوریتم آدم برمی گردد. این که آدم روزهای بحرانش را بشناسد و خودش را برای روزهای بحران آماده کند و خودش را به مخاطره نیندازد بسیار مهم است.
حرف آخر در این آموزش
مطالعه تخصصی روی مطالعات خودمان نداشته باشیم. حداقل اگر یک گروهی در دنیا روی موضوعاتی تحقیق میکنند که به نتایج مشابه می رسند ما هم آنها را در جامعه خودمان تحقیق کنیم و از آنها استفاده کنیم. این به ما کمک می کند تا تمایل سازنده و پایدارتری را با منابع انسانی داشته باشیم.
بیشتر بخوانید: شناخت الگوهای رفتاری کارکنان بر مبنای الگوی دیسک