مدیریت مجموعه ها و شرکت ها در شرایط پیچیده اقتصادی

فیلم و پادکست

مدیریت مجموعه ها و شرکت ها در شرایط پیچیده اقتصادی
مدیریت مجموعه ها و شرکت ها در شرایط پیچیده اقتصادی

نمایش

موضوع مقاله آموزش در سایت حرفه پلاس : مدیریت مجموعه ها و شرکت ها در شرایط پیچیده اقتصادی

تصویر اقای حسنی

مولف : استاد حسنی

جناب آقای حسنی

سرفصل های نوشتار

تصمیم گیری

مراحل تصمیم گیری

اجرای تصمیم

به منظور تصمیم گیری، سکان ذهن را به منطق واگذار کنیم یا به احساسات؟

در هر شرایطی چقدر باید ترکیب منطق و احساس را انجام دهیم؟

چگونه بر احساساتی که ناشی از اتفاقات بیرونی است غلبه کنیم؟

رابطه تصمیم گیری و نتیجه آن با هم چگونه است؟

ایده ها از دل خودآگاه بیرون می آیند یا ناخودآگاه ؟

تصویر مدیریت مجموعه ها و شرکت ها در شرایط پیچیده اقتصادی

حرف اول در این آموزش

تمامی نتایج مجموعه ها و شرکتها، ناشی ازتصمیم گیریهایی است که در حال انجام میباشد. تصمیم گیری، انتخاب یکی از راههای مختلف و بهترین راه برای رسیدن به اهداف است. لذا تا زمانی که اهداف برای یک سازمان مشخص نباشد، هر تصمیمی که میگیریم، نمیتوانیم بگوییم درست است یا اشتباه.

تصمیم گیری

اساس تصمیم گیری، برنامه ریزی است. درتصمیم گیری سازمانها دو مطلب وجود دارد:
1. یکسری اطلاعات که درخارج از سازمان وجود دارد و تصمیم گیریهای تاکتیکی و راهبردی ما را شکل میدهد.
آ) ساختار یافته (تصمیمات تاکتیکی ما را شکل میدهند) ب) ساختار نیافته (تصمیمات راهبردی ما را شکل میدهند).
2. یکسری اطلاعات که داخل سازمان وجود دارد و تصمیم گیریهای عملیاتی و تکنیکی ما را مورد ارزیابی قرار میدهد.
آ) ساختار یافته (تصمیمات عملیاتی ما را شکل میدهند) ب) ساختار نیافته (تصمیمات تکنیکی ما را شکل میدهند)
هر چقدر اطلاعات از داخل سازمان خارج شوند و به سمت خارج سازمان هدایت شوند و ما بخواهیم بر اساس آنها تصمیم بگیریم، تصمیم گیری را سخت میکند. حال اگر این اطلاعات ساختار نیافته باشند، به تصمیمات راهبردی تبدیل میشود. به خاطر همین مهمترین تصمیم، تصمیم راهبردی برای هر سازمان است. تصمیمات راهبردی، مسیر اصلی یک سازمان را مشخص میکند که بر اساس اطلاعات بیرونی است ولی تاثیر آن بر درون سازمان است. راحت ترین نوع تصمیم، تصمیم عملیاتی است که ناشی از اطلاعات داخل سازمان است و همچنین ساختار یافته است.

مراحل تصمیم گیری

1 . شناسایی هدف
2. جمع آوری اطلاعات
3. شناسایی اصول برای راه حل ها
4. طوفان فکری و بررسی راه حل های مختلف
5. ارزیابی گزینه ها
6. بهترین انتخاب

اجرای تصمیم

پس از مرحله تصمیم گیری، اجرای تصمیم و بررسی نتایج یا انحراف معیار را نسبت به تصمیم گیری و اجرای تصمیم گیری و نتایج آن داریم. اتفاقی که اکثراً رخ میدهد، این است که ما بدون هدف، تصمیم گیری میکنیم وتصمیمات ما کارایی لازم را ندارند. و یا بدون جمع آوری اطلاعات تصمیم گیری میکنیم که نمیتوانیم بگوییم که تصمیم ما بهترین تصمیم گیری است. تصمیم گیری یعنی بهترین راه حل، اما همیشه بهترین راه حل، کوتاه ترین راه حل نیست. تصمیم گیری هایی انجام میشود که جمع آوری اطلاعات در آن وجود دارد، اهداف هم مشخص است ولی ارزیابی گزینه ها درست انجام نمیشود. لذا بهترین گزینه انتخاب نمیشود. گاهی اوقات ما تصمیم گیری هایمان را احساسی میگیریم ونهایتاً به ناامیدی منطقی میرسیم. منطقی بررسی کردن هم میتواند مثبت باشد و هم منفی. شاید اگرفقط ادراک و احساستمان را درنظر بگیریم کارمان را بتوانیم خیلی سریع شروع کنیم. اما اگر منطقی فکر کنیم، شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی کشور را همراه با سرمایه نداشته خود به یاد بیاوریم، شاید ناامید بشویم و پروژه و ایده هایمان را در همان نطفه، خفه کنیم و دور بیندازیم. انسان موفق فقط یکبار اشتباه میکند. یعنی ما این اجازه را داریم که تصمیماتمان در ارتباط با موضوعات کلیدی شاید فقط باید یکبار اشتباه شود و دفعه دوم از انسان موفق فاصله بگیریم. احساسی تصمیم نگرفتن این نیست که اگر منطق ما بخواهد تصمیم بگیرد، حتماً ما را سر جایمان مینشاند و دیگر نمیتوانیم تکان بخوریم.

به منظور تصمیم گیری، سکان ذهن را به منطق واگذار کنیم یا به احساسات؟

بعضی ها واقع گرا هستند، بعضی ها منفی گرا، بعضی افراد هستند که هر پیشنهادی که به آنها داده میشود، فقط چالشهای آن پیشنهاد را مورد ارزیابی قرار میدهند، بیشتر منفی گرا هستند و بیشتر از منطقشان استفاده میکنند. اما همه چیز را نمیشود با منطق مورد ارزیابی قرار داد. واقع گرایی یکی از الزامات زندگی است. مخصوصاً در دنیای کسب و کار بیشتر افراد واقع گرا هستند. نمیتوانند فقط با احساس یا ندای درونی روی چیزی سرمایه گذاری کنند یا بخشی از عمرشان را دراختیار آن موضوع قرار دهند. اما موضوعی که خیلی مهم است و بعضی مواقع ایجاد مشکل میکند، اینست که ما با واقع گرایی منفی روبرو میشویم که باعث میشود که ایده ها کشته شوند. یعنی نه واقع گرا هستیم نه منفی گرا، بلکه هر دو با هم هستند.

در هر شرایطی چقدر باید ترکیب منطق و احساس را انجام دهیم؟

در این موضوع، ذهن ما از دو بخش تشکیل شده: آ) بخش خودآگاه ب) بخش ناخودآگاه
فرض کنید مقاله ای میخوانید، فهم شما از آن مقاله، قسمت خودآگاه شما میباشد، کلماتی که میبینیم چون با آنها آشنا هستیم در اصل قسمت ناخودآگاه ما در این مسیر را طی میکند و تصمیم گیری را انجام میدهد. اما از آن جایی که بسیاری از مواردی که ما با آنها سروکار داریم، موضوعاتی است که مجدد تکرار میشوند و برای ما آشناست، بیشتر افراد در کسب و کارها ناخودآگاه تصمیم میگیرند و احساس و غریزه غالب است و منطق عملاً مقداری ضعیف تر است، چون اکثر کارهایی که انجام میدهیم و تصمیم گیری هایی که دوباره میخواهیم انجام بدهیم قبلاً با آنها آشنا شدیم، لذا ما موضوعی داریم به نام تنبلی بخش خودآگاه، چون اکثر تصمیمات بطور ناخودآگاه انجام میشود. اکثر مدیران دارای خودآگاه تنبل هستند، به خاطر اینکه بخش مسئول منطق و تفکر حل مسئله بخش خودآگاه ماست ولی ما با مواردی مواجه هستیم که از قبل تکراری هستند، به خاطر همین خیلی درگیر مسائل خودآگاه نمیشویم.
افرادی که تمایل به فکر کردن ندارند، در جایی که خطر شاملشان میشود، ناگهان فکر و خودآگاهشان فعال میشود و آن وقت میتوانند تصمیم بگیرند، چون با این خطر قبلاً مواجه نبوده اند.
انسانها موجودات احساسی هستند. حتی منطقی افراد هم گاهی درگیر احساسات میشود. احساسات میتواند بر تصمیم گیری های ما تاثیرگذار باشد. هر چقدر شرایط سخت تر میشود، چالش این موضوع بیشتر میشود.
بهتر است ذهنمان را طوری تربیت کنیم که مسائلی که حتی یک بخش کوچک آن ناآشناست خودآگاهمان تصمیم بگیرد و ناخودآگاهمان را بتوانیم مدیریت کنیم. چون اگر خودآگاه یک مدیر تنبل شود، تصمیم گیری های خود را غریزی انجام میدهد و نتایج مطلوبی حاصل نمیشود.

چگونه بر احساساتی که ناشی از اتفاقات بیرونی است غلبه کنیم؟

بسیاری از مواقع، تصمیم گیری هایی که انجام میدهیم باعث میشود تا آسیب ببینیم. خیلی از مواقع احساساتی که ناشی از شرایط بیرونی است باعث میشود تا قضاوتهایی انجام دهیم که بعداً پشیمان شویم. همه اینها باعث میشود که ما تصمیم گیری هایمان، تصمیم گیری درستی نباشد.

رابطه تصمیم گیری و نتیجه آن با هم چگونه است؟

باید در تصمیم گیری، روی گزینه بهترین، متمرکز باشیم. حتماً مراحل تصمیم گیری را مد نظر قرار دهیم تا بتوانیم تصمیم درست را اتخاذ کنیم. باید ببینیم چه کسی برای مجموعه ما اطلاعات جمع آوری میکند، چه کسی توسعه را پیگیری میکند، ونهایتاً نوآوری در مجموعه ما به چه شکلی میباشد. برای اینکه بتوانیم خودآگاه را تقویت کنیم، باید موارد را بر اساس مراحل تصمیم گیری بصورت منطقی ارزیابی کنیم.

ایده ها از دل خودآگاه بیرون می آیند یا ناخودآگاه ؟

اگر ایده ها در شرایطی باشند که با آنها آشنایی نداشته باشیم، قطعاً ناخودآگاه هستند. اگر بیس آنها را داشته باشیم، میتواند تمرکز ما روی بخش خودآگاه هم باشد. به خاطر همین، ایده هایی که ما آشنایی قبلی با آنها داریم میتواند کارایی داشته باشد. اکثراً ایده را در مرحله اول بیان میکنند و بعد روی آن سرمایه گذاری میکنند و در مرحله سوم دنبال بازار آن میگردند. اما بهتر است اول بازار را شناسایی کنیم که چه چیزی احتیاج دارد، مرحله دوم بحث ایده باشد و در مرحله آخر سرمایه گذاری انجام دهیم. دراصل ایده ای مناسب است که از قبل بازار آن شناسایی شده باشد و مطالعات آن انجام شده باشد.

حرف آخر در این آموزش

ما برای تصمیم گیری هم به اطلاعات بیرونی نیاز داریم و هم اطلاعات داخلی. اما خیلی از مواقع ما براساس شرایط گذشته و آشنایی با موضوع، بیشتر از اطلاعات داخلی استفاده میکنیم.

تصویر موضوع مدیریت مجموعه ها و شرکت ها در شرایط پیچیده اقتصادی